شرح نامه ۲۱
این نامه‌ای است که امیر المومنین(ع) برای فرماندار خود در بصره، زیاد بن عبید، نوشته است. در این نامه امام زیاد را به میانه روی، مرگ اندیشی و دستگیری از ناتوانان و بیوه زنان سفارش کرده است.
فَبَشِّرْ عِبَادِ الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ (زمر،17-18)
شرح نامه ۲۰
در این نامه گزارش‌هایی مبنی بر سوء استفاده مالی، در امور بیت‌المال توسط زیاد به امام رسیده بود و امام به منظور نشان دادن حساسیت خویش نسبت به بیت‌المالِ مسلمین، این نامه را خطاب به او نوشته‌اند.
شرح نامه ۱۹
در زمان حکومت امیر المومنین(ع) برخی از دهقانان از سختگیری عمر بن سَلَمه الارحبی که فرماندار حضرت بود به امام شکایت کردند. امام برای فرماندار خود دستورالعملی نوشته و فرماندار خود را به رعایت حقوق شهروندی آنان توصیه می‌کند.
شرح نامه ۱۸
امیرالمومنین(ع) پس از خواندن نامه مردم قبیله بنى‌تمیم براى ابن‌عباس (فرماندار بصره) نامه‌ای نوشت. اين نامه در مورد نحوه برخورد با مخالفین سیاسی است.
شرح نامه ۱۷
امام در پاسخ به نامه معاویه در خصوص حكومت شام، نامه‌ای نوشتند که قسمتی از آن را سید رضی در نامه ۱۷ نهج‌البلاغه آورده است.
شرح نامه ۱۶
امیرالمومنین(ع) در این نامه تاتیکتها و نکاتی را به یاران خود گوشزد نمودند تا آنان در مقابل دشمن در جنگ صفین پیروز شوند.
شرح نامه ۱۵
امیرالمومنین(ع) به هنگام شروع جنگ بر مركب خود سوار مىشد، نام خدا را بر زبان مى آورد و مى فرمود: خدا را بر نعمت‌ها و فضايل همگانى ستایش می‌کنم، پاك و منزه است او كه اين مركب را در اختيار ما گذاشت در حالى كه ما توان آن را نداشتيم و ما به سوى پروردگارمان مى رويم.
خودکیشی
خودکیشی یکی از رایج‌ترین موانع کشف حقیقت و رسیدن به اعتدال رفتاری است. خودکیشی یعنی خود را بر حقیقت مقدم دیدن و حقیقت را از فیلتر خود عبور دادن، خودخواهی...
ابن‌مُسکویه و تکامل انواع
یکی از آراء فلسفی ابن‌مسکویه، باور به اتصال و پیوند ارگانیک بین موجودات طبیعی جهان است. ابن‌مسکویه، عالَم جسمانی را همچون عالم روحانی تو در تو و دارای مراتبي، محیط بر یکدیگر و به هم متصل می‌داند و نقشه‌اي جامع براي آن ترسیم می‌کند.
ابن‌مسكويه معتقد بود خدا به حكمت و تدبير متقن خود هر نوع را به اصناف و گونه‌های مختلف تقسیم کرده است و میان گونه‌ها ترتیب طولی برقرار است به نحوی که هر یک از این گونه‌ها نسبت به دیگری کامل‌تر است تا جایی که نوبت به آخرین گونه از آخرین نوع می‌رسد. در اینجاست که آخر این نوع متصل به اول نوع بعدی می‌شود و با طی مراحل و مراتب مختلف در اين مسير، گیاه، حیوان و حیوان، انسان می‌شود. از منظر ابن‌مسکویه، انسان پس از طی کردن مراتب کمال زیستی تکامل معنوي می‌یابد و سرانجام به آخرین مرتبه کمال انسانی که نبوت است، می‌رسد و نبی نیز در همین دنیا به مجاورت و افق نوع بعد که عقل یا ملک است، ارتقا می‌یابد.
شرح نامه ۱۴
حضرت در این نامه اخلاق جنگ و مبارزه را به یاران خود آموزش داده و تفاوت میان نبرد ارزشی و غیر‌ارزشی یا ضد‌ارزشی را بيان كرده است.
