برچسب: امام حسين (ع)

نقش محوري امام حسين (ع) در انديشه شيعه

امام حسين، کربلا و عاشورا نقش ويژه‌اي در زندگي ديني شيعيان ايفا مي‌کند و سنت‌هاي مهمي را در زندگي آنان وارد كرده است. در اينجا به برخي از اين سنت‌ها اشاره مي‌كنيم.

نقدی بر «عزاداری‌های خونین»

مهم‌ترین فلسفه عزادرای، احیاء و باز آفرینیِ خط مشی استبداد ستیزانه و ظلم ستیزانه امام حسین (ع) در اوج ایثار و فداکاری یک انسان در راه خداست.

كتاب آغازی بی پايان

کتاب آغازی بی پایان، تاريخ عاشوا و تحلیل هاي مربوط به واقعه عاشورا را مورد بحث قرار مي دهد. اين كتاب شامل ۲ فصل است: ۱) واقعه عاشورا ۲) تحلیل های واقعه عاشورا.

تراژدی کودکانه: بازخوانی داستان علی اصغر، رقیه و دو طفل مسلم.

نگارنده در این ایام در صدد برآمد تا به بازخوانی پرونده سه داستان غم انگیز جریان کربلا که غالباً در عزادرای‌ها و رسانه‌ها به آن اشاره می‌شود بپردازد، تا حقیقت از تحریف، اسطوره و خرافه باز شناخته شود.

تحليل هاي عاشورا

تحلیل‌های واقعه عاشورا، شامل ۷ تفسیر است :
۱) تفسیر اجتماعی: در این تفسیر نهضت امام حسین(ع) از جنبه تاریخی و اجتماعی مورد بررسی و منشأ آن به کینه‌توزی و اختلاف دیرینه اعراب می‌رسد.
۲) تفسیر سیاسی انقلابی: از ابتدا امام با استفاده از ضعف حکومت نو بنیاد یزید به منظور تشکیل حکومت قیام و تا آخر به قصد خویش پایبند بود.
۳) تفسیر ماورایی: این واقعه از قبل برنامه‌ریزی شده بود و کاملاً جنبه ملکوتی دارد.
۴) تفسیر فقهی ـ کلامی: امام بر اساس تکلیف عمل کرده و وظیفه شرعی امام را در این مورد بررسی می‌کند.
۵) تفسیر حماسی: به خاطر شرایط جامعه نیاز بود که حماسه‌ای خونین و شهادتی هدفمند به وجود آید تا حیات اسلام تأمین شود.
۶) تفسیر عرفانی: عاشورا یک سیر و سلوک عارفانه و عاشقانه است و الگوی پرستش و عبودیت همه در برابر خداست.
۷) تفسیر اصلاحی: عاشورا نقطه اوج حرکت انبیاء است و برای همبشه تاریخ همانطور که امام گفت: «من الگو و مقتدای شما هستم.»