حکمت نامه ۱۷ – فقه کهنه، فقه نو
فقیه نواندیش، بین عبادات و عرفیات تفاوت قائل است. او در عرفیات، بر قول، فعل و تقریر معصوم جمود به خرج نمیدهد و مصالح و مفاسد غیبی و رمزیِ غیر قابل درکی برای آن قائل نیست.
فقیه نواندیش، بین عبادات و عرفیات تفاوت قائل است. او در عرفیات، بر قول، فعل و تقریر معصوم جمود به خرج نمیدهد و مصالح و مفاسد غیبی و رمزیِ غیر قابل درکی برای آن قائل نیست.
به بهانه سی و یکمین سالگرد هجرت امام خمینی
اگر دینی به زبان قومی نازل شده باشد این دین، دین مطلق نیست. دین مقید و مشروط به فرهنگ و عقلانیت آن قوم یعنی باورها، احساسات و عواطف و تمایلات آن قوم است. دین اسلام مکتوب در قرآن و سنت معتبر هم، از این قاعده مستثنی نیست.