حکمت نامه ۱۷ – فقه کهنه، فقه نو

فقیه نواندیش، بین عبادات و عرفیات تفاوت قائل است. او در عرفیات، بر قول، فعل و تقریر معصوم جمود به خرج نمی‌دهد و مصالح و مفاسد غیبی و رمزیِ غیر قابل درکی برای آن قائل نیست.